
زمانی
را که اولین درآمد به دست انسان می رسد - یعنی درآمدی که
مشمول خمس می شود نه مثل ارث و مهریه و دیه بلکه مانند حقوق یا سودِ تجارت و امثال
آن – مبنای محاسبه سال خمسی قرار می دهیم
و آن زمان می شود مبدأ سال خمسی و در بین سال هر چه از درآمد را خرج نیازهای
متعارف زندگی نمودیم مشمول خمس نخواهد بود و هرچه را تا سر سال که بازگشت به همان
مبدأ است باقی بماند یک پنجم آن متعلق به امام زمان علیه السلام می باشد.
به طور مثال: اگر
اولین درآمدی که به دست ما رسید دهم رمضان بود سال خمسی ما با دهم رمضان آغاز می
شود و تا دهم رمضان سال آینده هر چه از درآمدمان خرج نیازهای متعارف شود یعنی
نیازهایی که در شأن و جایگاه اجتماعی ماست، متعلق خمس نخواهد بود و وقتی دهم رمضان
سال آینده فرا رسید هر چه از درآمد بین سال باقی مانده، متعلق خمس است چه به شکل
پول نقد و چه به شکل اجناسی که عین آن به طور تدریجی به مصرف می رسد مثل برنج و
حبوبات و امثال آن البته اشیائی که مثل فرش این گونه نیستند اگر خرید آن مورد نیاز
از دید عرف بوده، خمس نخواهند داشت.